Færslur: 2011 Ágúst

31.08.2011 23:15

Létt skot í beinni


747. Í gær fékk ég létt skot í beinni í síðdegisútvarpinu á rás 2.

Forsaga málsins er sú að um páskana héldum við nokkrir burtfluttir Siglfirðingar ásamt söngkonunni Þuriði Sigurðardóttur tónleika í Bátahúsinu hér á Sigló. Þetta vatt upp á sig og tónleikarnir urðu fleiri. Síðast var uppselt í Salnum í Kópavogi, svo ákveðið var að endurtaka þá fljótlega eftir sumarfrí starfsfólks. Frá upphafi höfðum við gert upp samkvæmt hlutaskiptareglu, þar sem Þuríður hafði einn og hálfan hlut. Þegar á leið fór hún fram á hækkun og var með rúma tvo hluti sem litlar athugasemdir voru gerðar við, á síðasta uppgjöri. En þó að salan á næstu tónleika hafi farið mjög vel af stað og eflaust eigi eftir að seljast upp á þá líka, varð ég meira en lítið hissa þegar ég fékk tölvupóst þar sem söngkonan bauð okkur strákunum að spila undir hjá sér fyrir fjörutíuþúsundkall. Mér þótti þetta fullmikil lækkun úr níutíuþúsunum. Ég afþakkaði því boðið, sagði mig frá viðfangsefninu og bara ekkert frekar um það að segja af minni hálfu.

Ég hafði verið úti að múra í kring um glugga og skrapp inn í síðdegiskaffi, akkúrat þegar hún var í viðtali á rásinni. Ég heyrði hana þá segja að fyrri tónleikar yrðu toppaðir þar sem snillingurinn Gunnar Gunnarsson píanó og hljómborðleikari væri genginn til liðs við hana. Hljómar ekki illa, en ég kannaðist við klangið í röddinni og vissi auðvitað um leið hverjum sneiðin var ætluð. Gunnar er frábær tónlistarmaður og ég veit að tónleikarnir verða örugglega hin besta skemmtun, en það er nú óþarfi að láta svona.


29.08.2011 18:57

Fugl dagsins



746. Ég man að fyrir margt löngu síðan var spiluð upptaka með hljóði einhverrar fuglategundar rétt fyrir hádegisfréttir á gömlu Gufunni. Liðurinn var nefndur "Fugl dagsins", og ég veit til þess að margir lögðu við eyru og reyndu að geta sér til um hvaða fugl væri nú að láta í sér heyra áður en þulurinn upplýsti það. Oft varð "Fugl dagsins" líka ágætur efniviður í alls konar einfeldningslegt grin og skemmtilega skrumskælingu manna á meðal og margar fleygar línur uðu til.




Fugl dagsins er Furðufugl, Hermikráka, Gargönd eða Skúfönd eftir jólabaðið svo dæmi séu tekin. Einu sinni sá ég millifyrirsögnina "Fugl dagsins á einni erfiðustu holu vallarins" og svo er til "Fugl dagsins" - sagan endalausa eftir Michael Ende.

Þetta svona dúkkaði upp í kollinum á mér þegar ég rakst á þessar tvær skemmtilegu fuglamyndir sem báðar færu létt með að standa undir titlinum.


29.08.2011 00:29

Maggi Hauks og Ragnheiður á Sigló



745. Það kemur líklega einstaka sinnum fyrir flesta rétt eins og mig, að rekast á einhvern sem maður þekkir, á einhverjum mjög, mjög ólíklegum stað. Á sólarströnd, í jeppaferð uppi á hálendinu, sleðaferð á jökli, á fjölfarinni götu í erlendri stórborg, eða bara einhvers staðar. Við verðum alltaf jafn hissa en svona gerist þetta bara.

Ég var á rúntinum hérna á Siglufirði og datt í hug að taka létta lykkju yfir lóð S.R. af öllum stöðum og svæðum. En af því að ég veitti mikilli athygli forláta drossíu sem kom á móti mér, tók ég betur eftir ökumanninum en ég hefði ella gert og fannst hann koma mér eitthvað svo undarlega kunnuglega fyrir sjónir. Ég stoppaði og drossían stoppaði líka. Síðan bökkuðum við báðir og tókum tal saman. Þetta reyndist vera Magnús Hauksson, "gamall vídeókarl" frá Ísafirði og Ragnheiður kona hans. Hann tjáði mér að hann væri að koma til Siglufjarðar í annað skiptið, en hún í það allra fyrsta. Þau reka í dag "Tjöruhúsið" (byggt 1734) niðr'í "neðsta" (Neðstakaupstað) á Ísafirði, en það hefur þótt bjóða upp á meira spennandi fistkrétti en algengt er á veitingahúsum hér á Fróni. Hlýri, karfi, steinbítur, keila, o.fl. plús plokkari í hádeginu og allt á fáránlega sanngjörnu verði. Ég mæli með að þeir sem eiga leið um vestfirði kíki við í Tjöruhúsinu a.m.k. einu sinni áður en þeir yfirgefa "kjálkann", því leið okkar sem búum annars staðar á "skerinu" liggur því miður allt of sjaldan um þennan landshluta, og því óvitlaust að "grípa gæsina" eða öllu heldur hina frábæru fiskrétti meðan gefst.

P.S. Það er vissara að panta og þá er síminn er 456-4419.


24.08.2011 22:01

Af hverju konur lifa lengur

744. Það er staðreynd sem ekki verður á móti mælt að meðalaldur kvenna er hærri en karla. Ýmsir hafa orðið til að velta fyrir sér ástæðum þess og margt hefur verið nefnt sem líklega ástæða. Hér er ein þeirra sett upp á myndrænan hátt og líklega þarnast hún ekki flókinna skýringa.








21.08.2011 22:32

Róstursamur skilnaður Gunnars og Önnu


743. Mér barst nýverið til eyrna minn fyrrverandi félagi hefði hlotið dóm vegna vangreiddra launa. Eðlislæg forvitni mín knúði mig auðvitað til að kynna mér niðurstöður dómsins sem ég leitaði uppi á domstolar.is. Jú viti menn, dómurinn reyndist auðfinnanlegur og mun hafa verið kveðinn upp í Héraðsdómi Reykjavíkur þ. 8. júlí 2011 í máli nr. E-6835/2010: Anna Ólöf Kristjánsdóttir gegn Laugarásvídeói ehf.


Þar kemur fram að Stefnandi hafi fyrst komið til starfa hjá stefnda í apríl 2008 og þá fengið í laun kr. 1.500 krónur á klukkustund, en þau laun hafi ekki verið gefin upp til skatts, sem hlýtur að teljast nokkuð sérstakur vitnisburður í dómskjölum.

Um áramótin 2008-2009 hafi verið hafist handa við undirbúning að opnun útibús Laugarásvídeós í Borgarnesi og var stefnanda falið að sjá um rekstur þess. Og þrátt fyrir að Laugarásvidó hafi gefið út launamiða fyrir árið 2010 þar sem heildarlaunin voru sögð 1.345.900 krónur, hafi stefnandi einungis verið greiddar 330.000 krónur fyrir störf sín á því ári.

Útibúinu hafi síðan verið lokað hinn 29. mars 2010 án þess að gengið hafi verið frá launum. Þá hafi stefnandi gert sér grein fyrir að hún fengi engar frekari greiðslur úr hendi stefnda. Hafi stefnda þá verið sent innheimtubréf þar sem krafist hafi verið greiðslu launa og uppgjörs.  Því bréfi var svarað á þá leið að ekkert yrði gert fyrir stefnanda.

Í dómsorði segir að Laugarásvídeó ehf. skuli greiði stefnanda, Önnu Ólöfu Kristjánsdóttur, 630.917 krónur, ásamt dráttarvöxtum frá 3. maí 2010 til greiðsludags ásamt kr. 350.000 krónur í málskostnað.


Ja hérna hvað sumir halda sig alltaf við sama heygarðshornið, ég segi nú bara ekkert annað en það. Og ef einhver skyldi vilja kynna sér dóminn í heild sinni þá er slóðin þangað: 

http://www.domstolar.is/domaleit/nanar/?ID=E201006835&Domur=2&type=1&Serial=1


19.08.2011 01:25

Gullkorn gáfumanns


742 Frá örófi alda hafa vitringar leitt okkur og leiðbeint upp úr djúpum dölum fávisku og ranghugsunar. Þessi speki kom upp í hugann þegar ég sá ummælin hér að ofan á síðu Ísfirðingsins Jóns Steinars http://prakkarinn.blog.is/ og gat í framhaldinu ekki setið á mér og stalst til að "cópý/peista" þau. Vonandi kemst ég svo upp með "glæpinn".

14.08.2011 13:11

Hestadagar á Siglufirði


741. Hestadögum lauk í dag, en þeir sóðu yfir dagana 12. til 14. ágúst. Síðast vou þeir haldnir hér á Siglufirði árið 2008 og verða næst að öllu óbreyttu aftur hér 2014. Að þeim standa hestamannafélögin Glæsi, Gnýfari og Svaði, og eru þeir því til skiptis á Siglufirði, Ólafsfirði og á Hofsósi. Á annað hundrað hestamenn komu ríðandi yfir Siglufjarðarskarð og rétt innan við hundraðið fór síðan ríðandi inn í Hólsdal vestan megin og út að austanverðu. Þá var efnt til leikja og kepptu menn þar m.a. í Dekkjarallý og Villimannareið. Ég fylgdist með mótinu og tók talsvert af myndum, en svolítið sýnishorn af afrakstrinum má sjá hér að neðan.












Samkvæmt mínum upplýsingum var Alli á Reykjum elsti hestamaðurinn (85 ára) sem kom ríðandi yfir Siglufjarðarskarð á Lýsing (20 ára), en hesturinn er mjög líklega einn af þeim eldri sem kom þá sömu leið.


























































































































En eins og áður er sagt þá er þetta aðeins örlítill hluti myndanna. Eins og gengur heppnast ekki allar myndir eins vel og ítrustu vonir standa til, en ég henti litlu að þessu sinni og lét flest "vaða" inn á möppuna. Sumir geta einfaldlega aldrei verið kyrrir eitt andartak og  myndavélin höndlar ekki alltaf með góðu móti miklar og stöðugar hreyfingar. Gott dæmi um slíkt er Margrét Alfreðsdóttir frá Lambanesreykjum.  En u.þ.b. 400 myndir má finna á slóðinni http://leor.123.is/album/default.aspx?aid=212056 

11.08.2011 23:00

Pallahnjúkur



740. Ég rölti upp í Hestskarð í og með til að athuga hvort gerlegt væri að komast þaðan upp fjallseggina til suðurs og þannig upp á Pallahnjúk (harður framburður).



í Hestskarðsskálinni gekk ég fram á litla kók í gleri sem var farin að síga ofan í mosann, en kókið var þó allt uppdrukkið. Ég velti fyrir mér hver lætur sér detta í hug að fara með litla kók í gleri upp á fjöll.



Fjallseggin leit ekkert svo mjög illa út frá þessu sjónarhorni.



En hún virtist þó öllu hvassari og mun illúðlegri þegar upp í skarðið var komið.



Raggi Ragg var að koma upp úr Héðinsfirðinum og við tókum tal saman. Ég sagði honum frá hugrenningum mínum, en hann sagði að það væri af og frá að hann yrði mér samferða því hann langaði til að lifa lengur. Hann bætti því við að ef hann sæi að ég hefði ekki bloggað í viku, myndi hann líklega láta leita að því sem eftir væri af mér. Mér fannst þetta ekki uppörvandi, en rifjaði upp fyrir sjálfum mér að ég hefði reyndar aldrei heyrt af neinum sem hefði farið þessa leið.



Raggi gekk síðan af stað niður af skarðinu Siglufjarðarmegin, en ég lagði af stað bara svona rétt til að skoða málið. Í fyrstu gekk svo sem ekkert illa, en ég fór þó mjög hægt yfir, hugsandi um nýsögð varnaðarorð göngumannsins sem þekkir fjöllin umhverfis Siglufjörð miklu betur en ég.



Það var svo utan í þessum kletti sem ég hékk í meira en klukkutíma og komst hvorki áfram, né gat snúið við með góðu móti. Það tókst þó að lokum og ég fetaði mig til baka sömu leið og ég hafði komið. Ég var alveg "drullufeginn" þegar ég komst aftur ofan í skarðið og hugsaði neð mér hvort það væri kannski tímabært að finna sér annað áhugamál.



Ég tók þá eftir þessari stöng sem var uppi á næsta klettastalli fyrir ofan þann sem hamlaði för minni. Ég hugsaði þá með mér að ef einhver hefði komist þarna upp til að koma henni fyrir, hlyti ég að geta það líka. En kannski hefur það verið gert hinum megin frá.



Langt fyrir ofan voru skemmtilegar klettamyndanir og vissulega væri gaman að komast þarna upp og láta fæturnar dingla fram af.



Og nú fékk ég alveg splunkunýja hugmynd, sem ég framkvæmdi í beinu framhaldi af því sem áður hafði verið gert eða reynt að gera. Ég gekk til suðurs, yfir skriðurnar frá skarðinu og að fjallsöxlinni sunnan megin. Kannski væri hægt að komast þar upp? Ég átti erfitt með að sætta mig við að vera sigraður af fjallinu, en vera ekki sá sem sótti á og sigraði það. Sums staðar var jarðvegurinn grjótharður svo varla markaði í hann, en sums staðar skreið hann undan fótum mér. Hliðarhallinn var líka gríðarlegur. 



Ég kom að litlu gili sem hefur líklega orðið til vegna skriðu sem hefur hlaupið fram í leysingum. Þó það væri ekki stórt, var það engu að síður nokkur farartálmi. Brúnir þess voru leirugar og ég var nokkra stund að "kraka" í þær með skóm og stöfum til að komast ofan í það. Og þá átti ég auðvitað eftir að komast upp úr því aftur.



Það eru enn nokkrir snjóskaflar í fjöllunum og nú var ég kominn að einum slíkum. Ég reyndi fyrir mér og leist ekkert á hvað hann var harður. Ég færði mig þá u.þ.b. hundrað metrum neðar og reyndi aftir. Þar var hann mjórri og snjórinn ekki eins harður. Ég lagði af stað og komst yfir á alls ekki svo slæmum tíma.



Á myndinni hér að ofan sést Hestskarðið (lengst til vinstri) og fjallseggin upp af því. Einnig syðri fjallsöxl Pallahnjúks (hægra megin við snjóinn) þar sem ég gerði líka tilraun til að komast upp.



En hvort sem það hefur verið adrealínflæðið frá því skömmu áður plús þreytandi gangan yfir skriðuna eða gríðarlegur brattinn þar sem ég nú stóð plús klettótt landslag, fór svo að ég taldi mig betur kominn með ögn af skynsemi upp á vasann en þrákelkinina sem ég þekki svolítið til. Mér kom í hug gamla Bítlalagið "I´m a looser", en skítt með það, ég er sko ekkert hættur.



Fyrir ofan mig voru aftur skemmtilegar klettamyndanir og mig dreplangaði vissulega til að láta vaða. En það var ekki bara að jarðvegurinn væri verulega laus í sér, klukkan var farin að ganga níu og fjótlega færi að bregða birtu. Ég átti endalausar afsakanir í kippum gagnvart sjálfum mér.



Á leiðinni niður gekk ég framhjá þessum fallega fossi sem er í minni læknum sem fellur úr skálinni. 



Og þessi er rétt fyrir neðan hann.



Ég var eiginlega miklu meira en lítið feginn þegar ég var kominn niður á veg, þó ég væri í sjálfu sér alls ekki fullkomlega sáttur við málalokin.


Ég staldraði við þegar ég horfði út fjörðinn og niður eftir ósum Hólsárinnar, lygnan var eins mikil og hún getur frekast orðið og sólríkur dagurinn var greinilega ekki allur úti á Grímeyjarsundinu. Þetta er eitt þeirra augnablika sem fá menn til að gleyma bæði stað og stund.



Hestskarðshnjúkur, Pallahnjúkur og Dísin, og allt í tvíriti.


Undir Álfhólnum var maður með veiðistöng. Ekki veit ég hvort hann var bara að æfa köst eða kannski að fáann...

11.08.2011 00:01

Rednex, fjallahugleiðingar og krúttlegir hlaupaskór


739. Fyrir þá sem eru fjarri "góðu gamni" eða öllu heldur góðu veðri, skal upplýst að hér á Sigló var einmuna veðurblíða í dag. Ekki sást svo mikið sem fjaðurskýtutla á himni, sólin gat því hellt geislum sínum yfir síldarbæinn alveg óhindrað og gerði það líka alveg svikalaust. Hitamælirinn á Sparisjóðnum sýndi 22 stig eftir hádegið, en var komin ofan í 19 stig þegar leið að kvöldmatartíma.




Ég horfði mikið til fjallanna í dag og ekki síst Pallahnjúks, Dísarinnar og Móskógarhnjúks, en mig hefur lengi langað til að ganga frá Hestskarði til Hólsskarðs.




Margir hafa þó latt mig til þeirrar ferðar og sagt mér að ekkert vit sé í að klífa Pallahnjúk frá Hestskarði. Ég veit svo sem allt um það því ég hef staðið í skarðinu og horft upp eftir fjallsegginni. Samt langar mig til að þó ekki sé nema að skoða málið aðeins áður en ég tek undir slíkar skoðanir.




Það sem varð þó til þess að ekkert var gert í neinum slíkum málum, var að ég hafði meira en nóg að sýsla við að færa til og endurbyggja "gömlu" tröppurnar við Suðurgötu 46. Reyndar eru þær ekki svo mjög gamlar, en fyrri hönnuður og samsetningarmaður þeirra viðurkenndi nýlega fyrir mér að allmargir "baukar" hefðu verið hafðir við hönd við gerð þeirra á sínum tíma. Það sést líka ágætlega ef menn renna "smiðauganu" eftir kjálkunum. Áður var þó búið að "nýsmíða" efsta hlutann og færa miðhlutann þó nokkuð marga sentimetra til suðurs. Í framhaldinu verður svo  væntanlega ráðist í gerð handriðs.




En svo  má ég ekki láta hjá líða að minnast á þessa geggjuðu "hlaupaskó" sem ég sá í dag á fótum upprennandi íþróttakempu. Þessi útfærsla fékkst alla vega ekki í skóbúðinni hjá Óla Tóra hér í denn, svo mikið veit ég.

09.08.2011 21:20

Aftur í Salinn



738. Sumri er greinilega tekið að halla, dagurinn hefur verið að styttast og nóttin lengst að sama skapi og án þess að margur hafi tekið allt of mikið eftir því. Skuggarnir eru byrjaðir að teygja sig yfir höf og lönd, og svo mætti lengi halda áfram. Hér norður á Siglufirði hefur ferðafólki fækkað ört á tjaldstæðinu síðustu dagana, en þar hefur oft verið ansi þéttbýlt í sumar. Það styttist líka í að skólar opni dyr sínar fyrir væntanlegum nemendum á komandi haustönn og um svipað leyti breytist allur taktur í lífsmynstri okkar. Einum kaflanum er að ljúka rétt einu sinni enn, annar að hefjast og vetrardagskráin byrjuð að mótast.
Við (Vanir Menn) ásamt söngkonunni Þuríði Sigurðardóttur stóðum fyrir tónleikum í Salnum í Kópavogi seint s.l. júnímánuð. Þá fannst okkur við vera mjög bjartsýn að leggja út í þetta ævintýri, en það seldist upp á þá nánast áður en við vorum byrjaðir að auglýsa okkur til óblandinnar ánægju. Það var því ákveðið að endurtaka leikinn, en þar sem starfsmenn Salarins voru u.þ.b. að fara í sumarfrí, var ekki um annað að ræða en að hinkra til haustsins. Dagurinn 29. sept. var geirnegldur í bak og fyrir og síðan héldu allir út í sumarið sælir og glaðir.
 

Það má segja að okkur hafi næstum því brugðið við þegar við sáum að áður áformuð markaðssetning var komin í fullan gang, þótt sú tímasetning hafi auðvitað legið fyrir í allt sumar. Það var engu líkara en bæði klukkan og dagatalið hefðu farið mun hraðar yfir, en hin líðandi stund eins og við upplifðum hana. Og óhætt að segja að hér hafi verið tjaldað til plakati af stærri gerðinni.

09.08.2011 03:00

Einn á palli


737. Allt er nú einu sinni fyrst og mér finnst þetta eiginlega svolítið klikkað. Þó ég hafi oftsinnis staulast á pall og það nokkuð reglulega í meira en 40 ár, hef ég aldrei verið ALEINN á plakati áður.

03.08.2011 12:56

Á Síldarævintýri 2011

Það var þéttbýlt á flestöllun grænum svæðum í bænum og þó sést ekki nema hluti af tjaldsvæðunum. Það vakti þó athygli mína að venjuleg tjöld var því sem næst hægt að telja á tám og fingrum.

736. Margir trúbadorar og hljómsveitir stigu á pall á nýliðnu Síldarævintýri, en eftir að hafa farið yfir fréttaflutning á Sksiglo.is, siglfirðingur.is og 625.is, má sjá að tónlistarfólk hefur höfðað mismikið til umsjónarmanna umræddra fréttavefja. Mig langar því að minnast örlítið á þá sem fengu þar enga umfjöllun eða sáust hvergi á þeim fjölmörgu myndum sem birtar hafa verið síðustu daga. Varla verður þó plássleysi kennt um, því ágætar myndir var að finna t.d. af Hólshyrnunni, ein virkilega falleg sólarlagsmynd, bátur að sigla út fjörðinn, bílar á leið um Héðinsfjarðargöng auk mynda þar sem gangnamunnar eru í forgrunni, mávur sem horfir svolítið undirfurðulega á íslenska fánann blakta við hún, nokkrar fallegar bæjarmyndir í talsverðum fjarska, nokkrum vel til höfðum húsum sem hefðu getað verið teknar hvenær sem er og hafa takmarkaða skírskotun til þessarar bæjarhátíðar og svo mæti lengi telja. Allt saman flottar og vel teknar myndir, en tengingin við iðandi mannlífið í bænum er vandséð.


Edda Heiðrún Backman hefði að ósekju mátt fá meiri umfjöllun, en hún hélt málverkasýningu í Veiðarfæraverslun Sig. Fanndal sem nú heitir Svarta Krían. Því var hvíslað að mér að skömmu áður en sýningunni lauk, hafi hún verið búin að selja allar myndirnar nema tvær, en það skal ítrekað að það eru óstaðfestar fréttir.

Hin stórskemmtilega hljómsveit Papar, steig á sviðið við Ráðhústorg og lék síðan fyrir dansi á Allanum. Tónlist þeirra með sínu Keltneska yfirbragði hefur löngum farið vel í landann, enda ekkert skrýtið þar sem genasamsetning okkar Íslendinga er að stórum hluta af þeim stofni. Það er því ekkert undarlegt þó okkur renni blóðið til taktsins og tónlistarinnar sem fær jafnvel þunglamalegustu fýlupúka til að brosa út í annað og dilla sér.


Ég heyrði á tal fólks sem fannst greinilega mikið til um hvað miðbærinn er afgerandi á Siglufirði, vegalengdir stuttar milli Ráðhústorgs, tjaldsvæðis, allrar verslunar og þjónustu að ógleymdri smábátahöfninni og Rauðkusvæðinu. Þetta er auðvitað alveg einstakur bær. 

Þegar ég heyrði að Fjallabræður ættu að troða upp á föstudagskvöldinu, datt mér strax í hug Óli Palli og félagar hans sem starfað hafa undir því nafni á Reykjavíkursvæðinu. Þeir munu hins vegar ekki hafa verið á faraldsfæti um helgina, heldur mætti til leiks samnefnd hljómsveit héðan úr Fjallabyggð sem var sett saman að mér skilst sérstaklega fyrir þetta kvöld. Og ég komst reyndar að því að það voru fleiri sem héldu það sama og ég. Mér datt í hug að vel væri hægt að aðgreina þessa hópa tónlistarmanna með því að nefna þá Fjallabræður nyrðri og Fjallabræður syðri, líkt og Fjallabaksleið nyrðri og syðri sem var nokkuð í umræðunni þegar hljóp í Múlakvísl. Það munu hafa verið þeir Gísli Rúnar, Maggi Ólafs, Rúnar Sveins og Ási Tona sem mynduðu þetta band. Harðsnúinn hópur reynslubolta sem eru flestir tónlistarvegir færir. Því miður var ég alveg upptekinn annars staðar og náði því hvorki að heyra og sjá Papana né Fjallabræður (nyrðri) og á því enga mynd af þessum megaböndum.


Cargo á Ráðhústorgi. Upp kom sú kómíska og í raun óvitlausa hugmynd að nefna hljómsveitina Cargolux að þessu sinni. Rökun voru þau að þetta væri eins konar deluxe útgáfa af þeirri gömlu vegna fjölgunarinnar.

Hljómsveitin Cargo "var uppi" á árunum 1986-1989 og átti alveg frábært "kombakk" um helgina. Á sínum tíma voru meðlimir hennar lengst af þeir Steini Sveins, Jói Abbýar, Össi Gunnu, Jón Erlings að ógleymdum Leifa Elíasar. Stjarna þeirra reis e.t.v. hæst þegar þeir unnu hljómsveitarkeppni á Skeljavíkurhátíð sem Bítlavinafélagið stóð fyrir. Það var árið 1988 og þeir fluttu þar fjögur frumsamin lög og fengu að launum hljóðverstíma í hljóðveri þeirra Bítlavinafélagsmanna. Þar sem þeir Jón og Leifi áttu ekki heimangengt um helgina voru kallaðir til afleysingamenn sem voru ekki af verri endanum. Það voru þeir Þröstur Þórhallsson gítarleikari úr Saga Class og Kiddi (kennari) Kristjáns Óla. Auk þeirra bættist við söngkonan Sesselja Magnúsdóttir við, en hún hefur sungið með hljómsveitum á borð við Áttavillt og Saga Class. Cargo kom fram á föstudagskvöldið og þá hlustaði ég alveg agndofa á þetta þétta og skemmtilega band, en svo voru þeir aðalhljómsveitin á laugardagskvöldinu á Ráðhústorgi.

Vanir menn á Ráðhústorgi

Við "strákarnir" í Vönum Mönnum spiluðum fjórum sinnum á þeim þremur dögum sem sjálft ævintýrið stóð yfir. Fyrst á litla pallinum á Rauðkutorgi föstudagskvöldið, en það hafði þá hafði fengið yfir sig myndarlegt "parruk" til varnar lítilsháttar úrkomu, síðan á stóra sviðinu við Ráðhústorg og aftur á Rauðkutorgi á laugardagskvöldinu. Á þeim ágæta bæ töldu menn að þar hafi verið samankomið hátt í þúsund manns á öllu svæðinu. Ekki vil ég þó fullyrða neitt um það en þegar ég leit upp úr texta og nótnabókinni, sá ég að sundið milli Hannes Boy og Rauðku var sneysafullt stafna á milli, örtröð var fyrir framan pallinn hjá okkur, innan dyra var Kaffi Rauðka greinilega full af fólki og talsvert mannhaf var til beggja hliða frá okkur séð. Þá heiðraði Baldvin Júlíusson fyrrum söngvari hinna landsfrægu Gauta, okkur með nærveru sinni og söng nokkur lög sem hljómuðu gjarnan á Gautaböllunum fyrir hartnær hálfri öld.


Vanir  Menn á Kaffi Rauðku

Á sunnudagskvöldinu hafði útihitinn lækkað svolítið og við vorum fluttir inn í stóra salinn á Rauðku. Þar myndaðist notaleg stemming þegar leið á kvöldið, nokkur ágætlega fótmenntuð pör nýttu sér "frímerkið" fyrir framan sviðið og fengu sér snúning.



Á sunnudagskvöldinu stóðu Hjálmarnir fyrir tónleikum á nýja Ísafoldarsviðinu, en þeir eru að mínu mati eitt af því sem stóð upp úr á nýliðnu Síldarævintýri. Þar mátti ekki aðeins heyra frábæra tónlistarmenn flytja hágæða tónlist, heldur sýndi og sannaði hið nýkeypta hljóðkerfi þeirra Rauðkumanna einnig ágæti sitt. Það verður að segjast að það er verulegur fengur að því og víst er að nýjir möguleikar munu opnast hvað varðar allt tónleikahald í bænum í framtíðinni með tilkomu þess.



Tónleikagestir sem munu hafa verið eitthvað á þriðja hundraðið skemmtu sér hið besta allt til loka, en hljómsveitin komst við "illan leik" af sviðinu þegar klukkan var að verða hálf þrjú, því þeir voru klappaðir upp aftur og aftur.



Eftir því sem ég best veit voru þetta fyrstu tónleikarnir sem haldnir voru á þessum nýja stað og óhætt er að segja að tilraunin hafi tekist með ágætum. 



Hver stórsmellurinn rak annan, seiðandi og þægilegur takturinn kom tónleikagestum á hreyfingu. Líklega getum við alveg talað um "fjöldahreyfingu".



Ég gat ekki setið á mér og smellti af inn í bílinn til hljóðmannsins. Þarna inni var mikið af dóti og fullt, fullt af tökkum, en vonandi hefur honum ekkert orðið meint af blossanum af flassinu.



Ofan af annarri hæðinni á gamla frystihúsinu fylgdist þessi með því sem fram fór og svei mér ef hann var ekki með cameru svo kannski er von á einhverjum bootlegum á svarta tónlistarmarkaðinn innan skamms.



Færanlegum bar var komið fyrir í dyrum græna hússins sem vissi að sundinu, allir lögðu hönd á plóginn og dælan var látin ganga sem mest hún mátti.



Taktu mynd af okkur NÚNA...! Ólöf Elefsen stillti sér upp við hliðina á þessum dularfulla manni sem ég veit engin deili á og ég smelli auðvitað af.



Gamlir félagar, Tommi Kára, Óli Kára og Gulli Helga píp.



Frændurnir Maggi Guðbrands og Björn Jörundur, en eins og búast má við af náfrændum eiga þeir eitt og annað sameiginlegt og báðir eru þeir gítareigendur með meiru.



Fanný og Bjarni



Jónsteinn Jóns mætti fyrir hönd okkar Brekkuguttanna.



Sveinn Hjartar ætlaði að smella mynd af mér og ég af honum á sama tíma. Ég varð á undan en hann uppskar aðeins mynd af blossanum af flassinu mínu.



Ómar og Fanný 



Óli sparisjóðsstjóri og Helgi pípari greinilega mjög sáttir við það sem boðið var upp á.



Guðmundur Óli og Fanný (sem virtist vera næstum alls staðar sem ég smellti af).



Stebbi stóð eins og klettur í miðri þvögunni og lagði við eyru.



Bjarni í Visnesi jr. og Elli Ísfjörð (líka) jr. sem voru báðir að vitja æskustöðvanna.



Kolbrún Marvia Passaro og er þetta ekki Unnur Guðrún?



Alli kom til að vera til taks ef gamla Ísafoldarrafkerfið þyldi ekki nýja hljóðkerfið.



Maddý, Systa og Sigurbjörg Danna Bald.



Þröstur og Árni,



Jói Abbýar kom og fylgdist vel með hljómsveitinni. Kannski hefur hann verið að athuga hvort hann gæti lært nokkr ný gítargrip, en líklega hefur hann kunnað þau öll.



Sorrý, þessi mynd átti ekki að vera hérna en þetta eru engu að síður mjög flottar gallabuxur.



Þessi ofurtjúttari fílaði sig í seiðandi reggiinu.



Stebbi Ben og Þröstur (aftur). Ekki var annað að sjá en þeir væru verulega sáttir hina karabísku tóna og það sem þeir höfðu með þeim. 
  • 1

Nafn:

Leó R. Ólason

Staðsetning:

Ýmist í Hafnarfirði eða á Siglufirði
Flettingar í dag: 720
Gestir í dag: 104
Flettingar í gær: 575
Gestir í gær: 91
Samtals flettingar: 303517
Samtals gestir: 32834
Tölur uppfærðar: 19.3.2024 10:08:54
clockhere

Tenglar

Eldra efni