Það var þéttbýlt á flestöllun grænum svæðum í bænum og þó sést ekki nema hluti af tjaldsvæðunum. Það vakti þó athygli mína að venjuleg tjöld var því sem næst hægt að telja á tám og fingrum.

736. Margir trúbadorar og hljómsveitir stigu á pall á nýliðnu Síldarævintýri, en eftir að hafa farið yfir fréttaflutning á Sksiglo.is, siglfirðingur.is og 625.is, má sjá að tónlistarfólk hefur höfðað mismikið til umsjónarmanna umræddra fréttavefja. Mig langar því að minnast örlítið á þá sem fengu þar enga umfjöllun eða sáust hvergi á þeim fjölmörgu myndum sem birtar hafa verið síðustu daga. Varla verður þó plássleysi kennt um, því ágætar myndir var að finna t.d. af Hólshyrnunni, ein virkilega falleg sólarlagsmynd, bátur að sigla út fjörðinn, bílar á leið um Héðinsfjarðargöng auk mynda þar sem gangnamunnar eru í forgrunni, mávur sem horfir svolítið undirfurðulega á íslenska fánann blakta við hún, nokkrar fallegar bæjarmyndir í talsverðum fjarska, nokkrum vel til höfðum húsum sem hefðu getað verið teknar hvenær sem er og hafa takmarkaða skírskotun til þessarar bæjarhátíðar og svo mæti lengi telja. Allt saman flottar og vel teknar myndir, en tengingin við iðandi mannlífið í bænum er vandséð.

Edda Heiðrún Backman hefði að ósekju mátt fá meiri umfjöllun, en hún hélt málverkasýningu í Veiðarfæraverslun Sig. Fanndal sem nú heitir Svarta Krían. Því var hvíslað að mér að skömmu áður en sýningunni lauk, hafi hún verið búin að selja allar myndirnar nema tvær, en það skal ítrekað að það eru óstaðfestar fréttir.

Hin stórskemmtilega hljómsveit Papar, steig á sviðið við Ráðhústorg og lék síðan fyrir dansi á Allanum. Tónlist þeirra með sínu Keltneska yfirbragði hefur löngum farið vel í landann, enda ekkert skrýtið þar sem genasamsetning okkar Íslendinga er að stórum hluta af þeim stofni. Það er því ekkert undarlegt þó okkur renni blóðið til taktsins og tónlistarinnar sem fær jafnvel þunglamalegustu fýlupúka til að brosa út í annað og dilla sér.

Ég heyrði á tal fólks sem fannst greinilega mikið til um hvað miðbærinn er afgerandi á Siglufirði, vegalengdir stuttar milli Ráðhústorgs, tjaldsvæðis, allrar verslunar og þjónustu að ógleymdri smábátahöfninni og Rauðkusvæðinu. Þetta er auðvitað alveg einstakur bær. 

Þegar ég heyrði að Fjallabræður ættu að troða upp á föstudagskvöldinu, datt mér strax í hug Óli Palli og félagar hans sem starfað hafa undir því nafni á Reykjavíkursvæðinu. Þeir munu hins vegar ekki hafa verið á faraldsfæti um helgina, heldur mætti til leiks samnefnd hljómsveit héðan úr Fjallabyggð sem var sett saman að mér skilst sérstaklega fyrir þetta kvöld. Og ég komst reyndar að því að það voru fleiri sem héldu það sama og ég. Mér datt í hug að vel væri hægt að aðgreina þessa hópa tónlistarmanna með því að nefna þá Fjallabræður nyrðri og Fjallabræður syðri, líkt og Fjallabaksleið nyrðri og syðri sem var nokkuð í umræðunni þegar hljóp í Múlakvísl. Það munu hafa verið þeir Gísli Rúnar, Maggi Ólafs, Rúnar Sveins og Ási Tona sem mynduðu þetta band. Harðsnúinn hópur reynslubolta sem eru flestir tónlistarvegir færir. Því miður var ég alveg upptekinn annars staðar og náði því hvorki að heyra og sjá Papana né Fjallabræður (nyrðri) og á því enga mynd af þessum megaböndum.

Cargo á Ráðhústorgi. Upp kom sú kómíska og í raun óvitlausa hugmynd að nefna hljómsveitina Cargolux að þessu sinni. Rökun voru þau að þetta væri eins konar deluxe útgáfa af þeirri gömlu vegna fjölgunarinnar.

Hljómsveitin Cargo "var uppi" á árunum 1986-1989 og átti alveg frábært "kombakk" um helgina. Á sínum tíma voru meðlimir hennar lengst af þeir Steini Sveins, Jói Abbýar, Össi Gunnu, Jón Erlings að ógleymdum Leifa Elíasar. Stjarna þeirra reis e.t.v. hæst þegar þeir unnu hljómsveitarkeppni á Skeljavíkurhátíð sem Bítlavinafélagið stóð fyrir. Það var árið 1988 og þeir fluttu þar fjögur frumsamin lög og fengu að launum hljóðverstíma í hljóðveri þeirra Bítlavinafélagsmanna. Þar sem þeir Jón og Leifi áttu ekki heimangengt um helgina voru kallaðir til afleysingamenn sem voru ekki af verri endanum. Það voru þeir Þröstur Þórhallsson gítarleikari úr Saga Class og Kiddi (kennari) Kristjáns Óla. Auk þeirra bættist við söngkonan Sesselja Magnúsdóttir við, en hún hefur sungið með hljómsveitum á borð við Áttavillt og Saga Class. Cargo kom fram á föstudagskvöldið og þá hlustaði ég alveg agndofa á þetta þétta og skemmtilega band, en svo voru þeir aðalhljómsveitin á laugardagskvöldinu á Ráðhústorgi.