Gunnar Jósefsson og Anton Kröyer fyrir utan Borgarbíóið, en það er i Útvegsbankahusinu á Smiðjuveginum i Kópavogi. (Tímamynd 12. ágúst 1979)

Skömmu eftir opnunina birtist viðtal við Gunnar í Helgarpóstinum. Þar var bjartsýnin greinilega í fyrirrúmi og þeir félagar virtust meira að segja vera í þann veginn að opna B-sal í húsinu sem þó aldrei varð. Athyglisvert er hve mikið virðist vera einblínt á stærð markaðarins en mun minna lagt upp úr því sem hlýtur að teljast hitt stóra lykilatriðið, þ.e. góðum myndum.

Borgarbíó í Kópavogi ekki bara bíó:

TÓNLEIKA OG REVÍUHÚS

Borgarbíó, nýja blóið sem Helgarpósturinn sagði frá í sumar, hóf starfsemi sína fyrir hálfum mánuði. Þar með hafa Kópavogsbúar fengið sitt bíó á ný, eftir að kvikmyndasýningar voru aflagðar i Kópavogsbíói. En eigendurnir þeir Gunnar Jósefsson og Anton Kröyer, hafa ekki bara bíó á dagskrá hjá sér. Eftir hálfan mánuð hyggja þeir á poptónleika þar sem m.a. "Ljósin i bænum" koma fram, og hugmyndin er að hafa í framtiðinni möguleika á kabarettsýningum. "Það var ágæt aðsókn að sýningunum hjá okkur fyrstu helgina en frekar rólegt i vikunni á eftir. Mest aðsókn á fimmtudaginn. Þegar við getum farið að auglýsa okkur betur fer fólk vafalaust að átta sig á að það er komið nýtt bíó", segir Gunnar Jósefsson.

"Við efumst ekki um að það er grundvöllur fyrir þessu. Bíóið er mitt á svæði þar sem búa um 40 þúsund manns. Í Kópavogi eru þrettán þúsund, 23 þúsund i Breiðholti og svo er það Fossvogshverfið".

Það er ekki áhlaupaverk fyrir nýtt kvikmyndahús að komast inn á markaðinn og útvega góðar myndir. Þó hefur þeim félögum tekist að ná samningi við Manson í Hollywood, og þegar um hægist ætla þeir að bregða sér yfir pollinn til að fá fleiri sambönd við kvikmyndaframleiðendur. Á næstunni taka þeir til sýninga myndirnar "The Shadows of Chikara", "Bare Knuckles", "Kill Alex, Kill" og "End of the World Storm". Í þeirri siðarsnefndu er Christopher Lee í aðalhlutverki. Og þegar þeir hafa tekið í notkun hundrað manna sal við hlið aðalsalarins, er hugmyndin að flytja myndirnar þangað þegar aðsókn tekur að slakna, en byrja á nýrri mynd í aðalsalnum. - ÞG

Í Borgarbíóið komu stundum myndir sem aldrei hefðu verið sýndar í neinu öðru bíóhúsi hérlendis og þó víðar væri leitað. Reyndar er þessi fullyrðing svolítið tvíbent og ræður smekkur þess sem leggur út af hverju sinni hvort hún er jákvæð eða neikvæð.

Í september 1979 sýndi Borgarbíóið m.a. myndirnar Robinson Cruso, Fyrirboðann (Premonitión) og Blóðþorsta (Bloodlust) kl. 11, en í blaðaauglýsingum má lesa eftirfarandi lýsingu um þá síðast nefndu: Ensk mynd um geðveikan mann, sem grefur upp nýgrafin lík og sýgur úr þeim blóðið.

Til marks um samkeppnina var Regnboginn að sýna Deer hunter á sama tíma, Nýja Bíó Damien - Omen II, Tónabíó Sømænd på sængekanten og Háskólabíó Assault on Precint 13.

Í október hafði Austurbæjarbíó tekið til sýninga Clint Eastwood myndina The Enforcer, eina af Dirty Harry myndunum, Saturday Night Fever var sýnd í Háskólabíó, Laugarásbíó flaggaði hinni frábæru Animal house, en sömu myndir eru enn til sýninga í Borgarbíói.

Æ, æ. Þetta leit ekki vel út.

Örlaganóttin heitir "Silent night bloody night" á frummálinu, en aðstandendur kusu að nota einungis íslenska nafnið. Ástæðan mun hafa verið sú að þá voru minni líkur á að það kæmist í hámæli að myndin var orðin 5 ára gömul.

Í nóvember 1979 var "stórmyndin" ÖRLAGANÓTTlN tekin til sýninga og auglýsingin sem birtist í blöðunum var eftirfarandi:

Ný feykispennandi bandarisk hrollvekja, sem fær hárin til að rísa og taugarnar til að titra.

Hjón koma að gömlu óðalssetri til gistingar, þau órar ekki fyrir þeim grimmu örlögum sem bíða þeirra þar. Hver voru þessi grimmu örlög sem biðu þeirra og annarra er lögðu leið sína í óðalssetrið????? Það þarf sterkar taugar til að líta ekki undan þvi er gerist á hvíta tjaldinu.

Það slær út á fólki köldum svita er það sér hina draugalegu atburðarás "ÖRLAGANÆTURINNAR".

Engan getur órað fyrir hinum mjög svo óvænta endi myndarinnar. - Hún svíkur engan þessi.

Hið nýja kvikmyndahús hafði ekki starfað nema í fáeina mánuði þegar var farið að bera á gagnrýnisröddum hvað varðaði myndaval. Ljóst var að reynsluleysi aðstandenda var farið að koma þeim verulega í koll og engu líkara en aðeins væri hugsað um að halda innkaupsverði þeirra mynda sem keyptar voru til sýninga niðri.

Helgarpósturinn 16. nóvember 1979

Til þess að einhver von sé um að svona fyrirtæki beri sig, því þetta er jú bissness en ekki góðgerðarstarfsemi, þá verður að bera lágmarks virðingu fyrir smekk kvikmyndahúsagesta.

Nýtt fyrirtæki á alltaf í erfiðleikum með að vinna markað og til þess að það megi gerast, verður það að geta boðið betur en keppinauturinn, eða þannnig held ég að það gangi i

frumskógi samkeppninnar. Gæði kvikmynda i Reykjavík hafa aldrei verið mikil þegar á

heildina er litið, en segja má að flest öll hús komi öðru hverju með mynd, sem hægt er að

horfa á. Ég hef að vísu ekki séð nema ofannefnda mynd í Borgarbióinu, en af auglýsingum

að dæma er hún síst verri en þær sem á undan hafa farið. Í Örlaganóttinni er meira að segja einn frægur leikari, meira en hægt er að segja um hinar. Ég var einn af þrem áhorfendum

(að visu fór ég kl. 7) og ef aðstandendur þessa kvikmyndahúss ætla að fá fleira fólk til sin, verða þeir að endurskoða myndval sitt. Þetta eru byrjunarörðugleikar, segja þeir, en þegar byrjunarörðugleikarnir eru viku eftir viku er hætt við að fólk nenni ekki að koma. Það væri synd, þvi eins og áður segir, er húsnæðið alveg ágætt. - GB.

Ég gúgglaði þessa mynd og komst að því að hún heitir á frummálinu  "Silent night, bloody night", er amerísk, gerð árið 1974 og hinn virti kvikmyndagagnrýnandi Leonard Maltin kallar hana "the best of the So-Bad-it's-Good movies".

Í desember 1979 var svo jólamyndin auglýst með pompi og prakt og hvergi til sparað þegar kom að því að skreyta auglýsingar blaðanna með sterkum lýsingarorðum.

Stjörnugnýr.

Fyrst var það "Star Wars" siðan "Close Encounters", en nú sú allra nýjasta, STAR CRASH eða "Stjörnugnýr" - ameriska stórmyndin um ógnarátök i geimnum. Tæknin i þessari mynd er hreint út sagt ótrúleg.

Hin fáklædda Stella og geimverurnar hennar.

En það kvað við talsvert annan tón þegar gagnrýnendur tóku hana fyrir. Guðlaugur Bergmundsson sem skrifaði í Helgarpóstinn á þessum árum, hafði eftirfarandi um myndina að segja.

Stella Star getur allt

Borgarbíóið:

Stjörnugnýr (Star Crash).

Bandarisk kvikmynd. Leikendur:

Marjoe Gortner, Caroline

Munro , Christopher Plummer.

Handrit og leikstjórn: Lewis Coates.

Stella!

Simon!

Ah Stella!

Simon!

Þau fallast i faðma, Stella Star og Símon keisarasonur, brátt verður heimurinn þeirra. Á meðan situr gamli keisarinn á hásæti sínu og segir okkur nokkur spakleg orð. The End.

Star Wars var mynd og var hún af ætt Lucas, þess sem fyrrum gerði mynd um táninga og togstreitu. Star Wars var mynd mikil og gat af sér mörg afkvæmi, að vísu öll þrælóskilgetin og með misjafnt greppitrýnið. Komu meira að segja upp deilur um hvort hún væri í raun móðir allra stjörnuhamfaramynda. Vildu sumir meina að svo hafi ekki verið. Ekki ætla ég mér aö blanda mér í þessar deilur. Hitt er víst að Stjörnugnýr er óskilgetið afkvæmi þeirra kynstóru myndar sem áður er getið, eða skilgetið, það fer eftir þvi hvernig menn vilja líta á hlutina. Stella Star heitir kona og þykir ægifögur með nettan kropp enda gengur hún um á bikini allan liðlangan daginn, nema þegar hún gengur út i snjónum og í frostinu, þá fer hun í sundbol. Stella þessi er geimflugkona og smyglari að atvinnu. Félagi hennar heitir Akton og er maður forspár, veit hvenær hann á að deyja og er ekki með neitt múður. Þetta eru bara forlögin segir hann. Það er ekki hægt að breyta framtiðinni, en ég mun lifa að eilifu. Hann segir ekki amen, en hverfur þess í stað sjónum okkar. Eftir ýmsum krókaleiðum fá þau það verkefni að bjarga stjörnukerfinu úr bráðri hættu, því hinn grimmi greifi myrkravaldanna Zarth Arn girnist völdin, en auðvitað má slíkt ekki henda og hendir að sjálfsögöu ekki eins og vera ber. Ferðast er milli stjörnukerfa ýmist í efra eöa neðra lagi geimsins og fögur eru fleyin. Ég gleymdi að minnast á það, að keisarinn bað þau skötuhjú að reyna að finna einkason sinn, Símon þann, sem áður er getið í leiðinni. Og hvað haldið þið lesendur góðir að gerist? Auðvitað reddar Simmi litli Stellu Star frá greifanum illa og framhaldið þekkið þið.

Margt er höggið og mikið sprengt.

Mjög er nú að greifa þrengt.

Hann á ekki heimangengt.

Hár er hvellur skellur.

Svo vikið sé að kjarna málsins, þá er skemmst frá þvi að segja að mynd þessi er náttúrlega bölvuð della og léleg stæling á myndinni, sem áður var talað um, fremur illa gerð og illa leikin. En það er eins og um fleiri hljóðfráar myndir, að það er kannski betra að skilja vitið eftir heima i plastpoka í frystikistunni. En hér eru það ekki einungis farartækin sem eru hljóðfrá, heldur líka hljóðið "hljóðfrátt geimhljóð". Ef þessar vanúðarráðstafanir eru teknar,

má hafa af mynd þessari einhverja skemmtan.
ÞVÍ STELLA STAR GETUR ALLT.

GB.

Snemma á árinu 1980 kvað svolítið við nýjan tón sem átti þó eftir að hljóma hærra eftir því sem leið á árið eða allt þar til að reksturinn lagðist af. Borgarbíóið tók til sýninga myndirnar

Tangó spillingarinnar (Tango of perversion), Djúpt i hálsi í Tokýó (Deep Throat in Tokyo) ásamt fleirum slíkum og sýndu þær gjarnan kl. 11. Eitthvað varð jú að gera því það hrikti í hinum rekstrarlegu stoðum fyrirtækisins. Auglýsing síðarnefndu myndarinnar var færð í stílinn eins og svo oft og eiginlega meira að segja líka vafasöm líka þó á annan hátt væri, því þar var skírskotað til frægrar klámmyndadrottningar sem kom þó hvergi við sögu og var hún með eftirfarandi hætti:

Allir kannast við hina amerísku Lindu Lovelace. Hér kemur sú Japanska og er sjálfsagt miklu fallegri.

Þessar ellefu-sýningar virtust ætla að rétta við bágborinn efnahaginn, þeir félagar Gunnar og Anton fóru vígreifir til Danmerkur til að kaupa inn meira af hæfilega vafasömu myndefni til sýninga og gistu þá auðvitað á "hóteli" á Eastegade í Köben.

En nú skyldi líka taka á honum stóra sínum hvað varðaði myndaval og í Helgarpóstinum birtist eftirfarandi grein þ. 12. september 1980.

Borgarbíóið ársgamalt og bætir myndavalið.

Borgarbíóið á von á nokkrum nýjum og nýlegum kvikmyndum til sýninga á næstunni, sem telja verður i nokkuð öðrum gæðaflokki en sumar myndanna sem þar hafa verið á tjaldinu upp á siðkastið, enda bióið oroið ársgamalt og væntanlega orðið stöðugra. Frægust þessara mynda er eflaust "Exorcist 2 - The Heretic", með Lindu Blair, Richard Burton, Louise Fletcher, Max Von Sydow og fleiri stórstjörnum í aðalhlutverkum. Myndin er framhald annarrar ennþá frægari Exorcistmyndar, sem sýnd var hér fyrir nokkrum árum. John Boorman (Deliverance, Zardez.) er leikstjórinn. Önnur mjög þekkt mynd sem þeir Borgarbíósmenn eru að fá er Quadrophenia, sem gerð er eftir hljómplötu bresku rokkhljómsveitarinnar The Who. Hljómsveitin kemur þó ekki fram í myndinni, heldur hópur ungra og óþekktra breskra leikara.

Quadrophenia er einskonar fantasía um ungu kynslóðina í Bretlandi á tímum bitlaæðisins.

önnur mynd um næstu kynslóð á eftir er væntanleg i bióið. Breaking Glass heitir hún og hefur vakið verulega athygli í Bretlandi. Þetta er rándýr pönkrokk söngleikur um unga stúlku

sem verður stórstjarna eftir miklar flækjur og baráttu við erfið yfirvöld. Aðalhlutverkið er i

höndum alveg óþekktrar stúlku Hazel O'Connor, sem nú er að verða stórstjarna i heimalandi

sinu, og annað stórt hlutverk leikur Phil Daniels, einn leikaranna i Quadrophenia. Það er einn

ungu bresku leikstjóranna sem er höfundur handrits og leikstjóri, Brian Gibson heitir sá. Honum þykir í myndinni takast vel að lýsa lífi og hugsanagangi pönkaranna i London, og þvl þjóðfélagi sem þeir búa í. Fjórða myndin sem von er á í Borgarbióið, hefur ekki vakið minni athygli en Breaking Glass. Það er "Zombie - Dawn of the Dead", sem var ein helsta aðsóknarmyndin i Englandi i sumar og Bandarikjunum i fyrra. Þetta er hryllingsmynd af hörðustu sort, gerð af George Romero, leikstjóranum sem gerði "Night of The Living Dead", geysivinsæla hrollvekju. Romero þessi kemur úr auglýsingakvikmyndabransanum og þykir mjög sleipur leikstjóri. Auk þessara fjögurra mynda eru væntanlegar hingað tvær eldri, hrollvekjan "It's alive!" og hin gamalkunna mynd "Night Moves", með Gene Hackman

sem af dularfullum ástæðum hefur ekki enn verið sýnd í íslenskum kvikmyndahúsum.

- GA

Og mánudaginn 22. september 1980 birtist svo í Vísi stutt viðtal við Gunnar sem er á sömu nótum og greinin í Helgarpóstinum. Það virðist eiga að blása til sóknar og reyna að snúa þróuninni við þeir félagar halda áfram að bera hönd fyrir höfuð sér og lofa bót og betrun.

Fjórar góðar í Borgarbíói.

Okkur fannst timi til kominn að sýna einhverjar virkilega góðar myndir." sagöi Gunnar

Jósefsson forstjóri Borgarbíós, en bióið er nú að taka til sýninga fjórar nýjar myndir sem hafa

vakið geysimikla athygli erlendis. Þetta eru myndirnar Exorcist II: The Heretic, Zombie,

Breaking Glass og Quadrophenia. Flestir þekkja myndina Exorcist sem sýnd var hér á landi fyrir nokkrum árum, nú er komið framhald af þeirri mynd og leika ekki óþekktari leikarar en Linda Blair, Richard Burton og Max Von Sydow og fleiri í henni.

"Mökkur og dómarinn" reyndist aðeins vera dauft bergmál og döpur stæling af hinum gríðarlega vinsælu "Smokey and the bandit" myndum sem skartaði m.a. Burt Reynolds og Sally Field.

Í apríl 1981 sýndi Borgarbíóið grínmyndina Smokey and the Judge sem á íslensku var nefnd hinu skemmtilega nafni Mökkur og dómarinn. Hún er sögð fjalla um þrjár gelgjur sem lenda í fangelsi, brjáluðu diskói og spilltum dómara sem fléttast inn í atburðarrásina, þær stofna söngtríó og gera allt hreinlega vitlaust. Þetta var páskamynd Borgarbíós en á sama tíma er Stjörnubíó að sýna Kramer vs. Kramer, Hafnarfjarðarbíó Brubaker með Robert Redford, Laugarásbíó er að sýna "Punktur, punktur, komma, strik", Regnboginn "The Eliphant man" Háskólabíó The Hurricane, og Laugarásbíó Spielberg myndina "The Island".

Eins og sjá má á þessari upptalningu, þá var samkeppnin geysihörð og það má líka segja að feigum verður tæpast forðað. Í Morgunblaðinu þ. 14. maí 1981 mátti lesa frétt um að Borgarbíó í Kópavogi hefði verið innsiglað vegna vanskila á sölu og skemmtanaskatti og starfsemi þess stöðvuð.

Úrklippa úr Dagblaðinu 3. okt. 1980

Á þessum árum var skattheimta af bíómiðum með ólíkindum og nam samanlagður hluti þessarra tveggja skatta tæpum helming af andvirði miðans. Þá var líka hafður sá háttur á að kvikmyndahúsin létu prenta miða í númeraröð og skiluðu þeim síðan inn til Bæjarfógeta sem lét stimpla alla miðana með stimpli embættisins. Síðan fengu kvikmyndahúsin miðana aftur í slumpum og gerðu síðan upp skattana eftir því sem gekk á miðabirgðirnar. En til að fjármagna reksturinn gripu þeir félagar til þess örþrifaráðs að skila fógeta aðeins hluta af nýprentuðum miðum sínum til stimplunar. Þeir seldu síðan jöfnum höndum stimplaða og óstimplaða miða, allt eftir því hvernig þeim leist á viðskiptavini sína og hvort þeir litu út fyrir að vera líklegir til að veita þessu smávægilega fráviki athygli eða ekki. Auðvitað kom að því að þeir urðu óheppnir í miða eða mannavali og voru í framhaldinu kærðir fyrir skattsvik. Talsvert umfangsmikil lögreglurannsókn var gerð og húsleitir voru framkvæmdar. En ævintýrið var úti og sögu Borgarbíós lauk þannig á fyrstu dögum maímánaðar 1981.

Tíminn fjallar um lokunina þ. 7. maí 1981

Borgarbíói lokað vegna vangoldins sölu- og skemmtanaskatts:

VANSKIL ÞESS SKIPTA HUNDRUÐUM ÞUSUNDA

"Við létum loka Borgarblói vegna margra mánaða vangoldins sölu- og skemmtanaskatts.

Upphæðirnar eru orðnar svo verulegar, að ég hef ekki trú á að forráðamönnum biósins takist að leysa þetta", sagði Ásgeir Pétursson, bæjarfógeti í Kópavogi, þegar blaðamaður Tímans

innti hann eftir þvi hvernig stæði á lokun Borgarbíós, sem undanfarna daga hefur auglýst að bíóið sé lokað vegna breytinga. Ásgeir sagði að þessi vangoldni sölu- og skemmtanaskattur væri nú farinn að skipta hundruðum þúsunda eða tugum milljóna gamalla króna. Hann sagði

bæjarfógetaembættið hafa varað forráðamenn bíósins ítrekað við og veitt þeim frest á frest ofan en árangurslaust, og þvi hefði orðið að gripa til lokunaraðgerða, sem væru i raun hefðbundnar aðgerðir þegar um svona vanskil væri að ræða. Hann benti á að söluskattur

væri annars eðlis en t.d. tekjuskattur og útsvar. Söluskatturinn væri skilafé sem i þessu tilviki

væri hluti ríkisins af hverjum seldum aðgöngumiða. Þarna væri þvi ekki um venjuleg vanskil að ræða, heldur væru forráðamenn Borgarbíós að halda fé hins opinbera. Sagði Ásgeir jafnframt að vanskil Borgarbíós á skemmtanaskattinum væru jafn alvarlegt, ef ekki alvarlegra mál en vanskilin á söluskattinum. Ekki náðist i gærkveldi í forráðamenn Borgarbiós, en lögfræðingur þeirra, Guðmundur Þórðarson, staðfesti við Tímann að lokunin væri vegna þess að bíóið hefði ekki staðið i skilum með sölu- og skemmtanaskattinn. "Ég held þeir hafi auglýst "Lokað vegna breytinga" til þess að vekja ekki athygli á máli þessu á meðan að reynt er að ná samkomulagi við bæjarfógeta", sagði Guðmundur.

Forráðamenn bíósins ásamt lögfræðingum munu eiga fund með bæjarfógeta árdegis i dag.

Ekkert er síðan fjallað um afdrif Borgarbíós í fjölmiðlum fyrr en Tíminn segir frá nýju bíói í húsnæðinu sem hýsti starfsemi þess fimmtudaginn 5. nóvember 1981

BORGARBÍÓIÐ HEFUR VERIÐ SETT UNDIR HAMARINN

Nýtt bíó væntanlega sett á stofn í sömu húsakynnum. 

"Það er nú orðið greinilegt að rekstur þessara tveggja sameigenda að Borgarbió er hættur," sagði Ásgeir Pétursson, bæjarfógeti í Kópavogi í viðtali við Tímann í gær.

"Þessir menn hafa ekki enn greitt söluskattinn og þvi hef ég ekki viljað fallast á að þar yrði opnað aftur og þar með er rekstrinum lokið" sagði Asgeir og bætti við "skipti á þrotabúi mannanna fara nú fram, í beinu framhaldi af þessu og þau eru reyndar hafin en það eru aðfaragerðir og lausafjáruppboð". Aðspurður um hve miklar upphæðir væri hér að ræða sem krafa yrði gerð í, sagðist Ásgeir ekki hafa nákvæmar tölur við höndina en óhætt væri að segja að kröfurnar um full skil bæði á söluskatti og skemmtanaskatti næmu tugum þúsunda króna. Samkvæmt heimildum Tímans er það aðeins annar aðilinn, Gunnar Jósefsson sem situr í súpunni hvað kröfur hins opinbera snertir, þvi hinn aðilinn, Anton Kröyer, er sagður eignalaus, eða m.ö.o. hafa látið skrá allar eigur sinar á nafn sambýliskonu sinnar þannig að ekki mun vera hægt að gera kröfur í eigur hans. Þá hefur Tíminn heimildir fyrir þvi að eigandi hússins þar sem Borgarbíó var til húsa, Björn Traustason húsamiðameistari, hyggist hefja kvikmyndarekstur í húsakynnum sinum ef honum tekst ekki að fá viðunandi leigu fyrir húsnæðið með öðrum hætti. -AB

Og allra síðustu heimildir um starfsemi Borgarbíós í íslenskum ritmiðlum er að finna í Tímanum sáluga

Tíminn FÓSTUDAGUR 31. DESEMBER 1982

(Fréttaannáll)

Áramótin 1981-1982 og helgin sem á eftir fylgdi var annatími fyrir lögreglu og slökkvilið í

Reykjavík. Kærð voru yfir tuttugu innbrot, flest þó minniháttar. Á nýársnótt varð slökkviliðið að sinna 16 útköllum en yfirleitt var um að ræða sinueld sem kviknað hafði vegna flugeldaskota. Nýtt kvikmyndahús hóf starfsemi í Kópavogi um áramótin. Heitir það Bíóbær og hefur aðstöðu í sama húsnæði og Borgarbíó áður. Framkvæmdastjóri er Gunnar Jósefsson og eigandi er Björn Traustason húsameistari.

Gunnar og Anton meðan allt lék í lyndi

Svo mörg verða þau orð að sinni, en hitt er víst að þeir félagar Gunnar Jósefsson og Anton Kröyer sem höfðu m.a. spilað saman í rokkbandinu "Systir Sara" í allmörg ár og rekið saman hljóðfæraverslunina Hljómbæ að Hverfisgötu 108, hafa enn ekki þegar þetta er ritað átt orðastað hvor við annan sem kemur þeim á ekki óvart sem til þekkja.