919. B-hliðin á Hörpunni er ekkert síður flott en sú sem fram snýr, allir túrhestarnir taka endlaust myndir af alla daga, er þekkt sem eitt af einkennum miðbæjarins, hluti af ímynd Reykjavíkur og reyndar landsins alls. Í dag er mun minna ósætti um húsið og byggingu þess en var kring um hrunið og flestir geta samþykkt í dag að þetta sé hin flottasta bygging. Samt er alltaf stutt í hina landsbyggðarpólitísku frasa og hrepparíginn þegar ég heyrði einhvern tala um "bruðlið" í kring um Héðinsfjarðargöng á dögunum. Það hefði nú verið meira vit í Sundabraut.

En þið fenguð Hörpuna.!

Ég rölti fram Ingólfsgarðinn og skaut þessari.

918. Það þurfti bæði kjark, þor (að mínu mati) og líklega talsvert magn af fífldirfsku ásamt stórum skammti af kæruleysi til að láta þessa skrípamynd sjást á hinu óendanlega alneti allra þjóða (nema Norður-Kóreubúa). Kannski var ég líka svolítið bæði manaður (og spanaður) til þess arna, en þess utan verður auðvitað að heiðra og halda upp á hinn árlega Bolludag með öllum tiltækum ráðum (og dáð).

917. Það er stundum haft á orði um ýmsar tegundir smábíla að þeir séu stærri að innan en utan. Auðvitað er þetta oftar en ekki sagt í léttu grínu og þá væntanlega helst af eigendum þeirra sem tala þá upp veg þeirra, getu og gagnsemi og gera heldur meira úr öllu saman en útlitið bendir til. Sennilega bera þessar línur vott um að sá sem þetta ritar er engin undantekning á reglunni því ég er bæði ánægður og upp með mér af mínum smáa en rýmisgóða, burðarmikla (þó ekki íburðar), ólseiga og notadrjúga "flutningabíl".

Þannig bar til að ég keypti eitt eurobretti af varningi af innflytjanda sem hafði ákveðið að leggja niður þann hluta starfseminar sem tiltekin vörulína tilheyrði. Haldin var heilmikil útsala þar sem ég mætti og verslaði í nokkra meðalstóra pappakassa. Þegar ég hafði þakkað fyrir mig og gekk til dyra, kallaði eigandinn á eftir mér.

"Viltu ekki bara taka andsk. brettið á fimmtíu þúsund kall".

Ég snarsnérist þá á hæli og áður en ég vissi af hafði ég svarað hátt og skýrt með afgerandi "Jú takki".

En þar sem ég var þá á leið til vinnu varð að samkomulagi að ég kæmi í hádeginu daginn eftir og gengi frá mínum málum.

Ég mætti nokkuð stundvíslega og hitti þá fyrir meðeiganda þess sem ég hafði átt viðskiptin við deginum áður og sá var greinilega vel upplýstur um málin.

"Komstu ekki með einhvern bíl með þér" spurði hann".

"Ég er á bíl" svaraði ég og bennti á Micruna.

"Ég meina sendibíl undir dótið" sagði hann og brosti til mín og það var eins og það örlaði aðeins fyrir vorkunsemi bæði í röddinni og brosinu. Maðurinn hafði greinilega verulegar efasemdir um þann hæfileika sem liggur að vísu nokkuð misvel fyrir mönnum og er stundum kölluð "rýmisgreind".

"Heldurðu að þetta fari ekki nokkuð langt í þennan" spurði ég á móti en maðurinn hló.

"Ég er líka á bíl og gæti kannski tekið eitthvað af þessu og skotist með þér".

Þetta var þá vinalegur karl og vel meinandi, en ég hafði ekki fleiri orð um pláss eða plássleysi og byrjaði að bera dótið út og raða í bílinn. Hann fór þá að bera með mér og fylgdist áhugasamur með hvernig raðaðist meðan lækkaði á brettinu en þéttist í bílnum. Þannig fór að lokum að ég hélt á síðasta kassanum í fanginu sem var í stærra lagi, en hann komst alls ekki inn. Það mál leystist þó með því að opna hann og raða innihaldinu sem voru margir litlir hvítir kassar í allar þær glufur sem fyrirfundust. Að lokum átti ég aðeins eftir að koma sjálfum mér inn sem hafðist með góðum vilja og nokkurri lagni, því ég hafði þurft að færa bílstjórasætið svo mikið fram að það lá við að ennið legðist á framrúðuna. Ég fann einnig út að ég gat alls ekki sett í bakkgír vegna plássleysis, en það kom reyndar ekki að sök að þessu sinni. Ég ók af stað og maðurinn sem hafði afgreitt mig og verið svo hjálplegur við lestunina, stóð eftir og horfði hugsandi á eftir bílnum og ökumanni hans fjarlægjast og hverfa síðan fyrir næsta horn.

915. Margt var svo mikið öðruvísi hér í denn að það þarf að setja sig í sérstakar stellingar til að meðtaka það sem fyrir augu ber þegar grúskað er í gömlum blöðum. Ég rakst á greinina hér að neðan í Siglfirska kratablaðinu NEISTA frá 29 nóv. 1945.

Almennur borgarafundur um áfengismál var haldinn s.l. sunnudag. Að fundi þessum stóðu helztu félagssamtök hér í bæ. Ræður fluttu: Frú Þóra Jónsdóttir, Guðmundur Hannesson bæjarfógeti, frú Sigurbjörg Hólm, Einar Albertsson verkamaður, Hlöðver Sigurðsson skólastjóri og Jóhann Þorvaldsson kennari. Ennfremur: Jón Jóhannesson, Jóhann G. Möller og Gunnar Jóhannsson. Fundarstjóri var Pétur Björnsson og ritari Nils Ísaksson.

Eftirfarandi ályktanir voru gerðar á fundinum:

"Almennur Borgarafundur haldinn á Siglufirði 25. nóv. 1945, skorar á hin ýmsu félagssamtök í bænum að hefja samstarf um að vinna gegn áfengisneyzlu, meðal annars á eftirfarandi hátt:

1. Að sjá um, að áfengi sé eigi um hönd haft á skemmtunum, sem félögin standa að, eða ölvuðum mönnum leyfður inngangur.

2. Að félögin vinni að því, að meðlimir þeirra hafi ekki áfengi um hönd á opinberum skemmtistöðum.

3. Að félögin, hvert í sínu lagi, ræði áfengismálin á félagsfundum og hvetji meðlimi sína til að vinna gegn áfengisneyzlu. Jafnframt hafi félögin samstarf um þessi mál.

"Almennur borgarafundur haldinn á Siglufirði 25. nóv. 1945 lítur svo á, að brýna nauðsyn beri til að í öllum skólum landsins séu haldnir fræðandi og hvetjandi áminningarræður um nauðsyn bindindis og reglusemi nemenda."

"Almennur borgarafundur haldinn á Siglufirði 25. nóv. 1945 lítur svo á, að áfengisneyzla þjóðarinnar sé nú svo mikil, að stórkostleg menningar og fjárhagsleg hætta stafi af.

Fundurinn telur það algjörlega óhæft að mikill hluti tekna ríkisins sé ágóði af áfengissölu, og

skorar því á alþingi og ríkisstjórn að vinna að því í náinni framtíð, að íslenzka ríkið byggi ekki afkomu sína á slíkum tekjum."

"Almennur borgarafundur haldinn á Siglufirði 25. nóv. 1945, skorar á ríkisstjórnina að láta koma til framkvæmda lög um héraðabönn. Ennfremur lýsir fundurinn því yfir, að hann telur óhjákvæmilega nauðsyn að áfengisútsölu ríkisins á Siglufirði sé lokað yfir síldveiðitímann.

Svo mörg voru þau orð.

En mér þykir rétt að láta kauptaxtann frá sama ári og fundurinn var haldinn fylgja þessari upprifjun, svona rétt til að minna á að full ástæða var að hafa ráðdeild og sparsemi að leiðarljósi þegar hugað var að áfengiskaupum.