839. Þegar ég átti í eitt af fjölmörgum skiptum leið um Breiðholtsbrautina í síðustu viku, lenti ég í svolitlum vandræðum í einni ferðinni, því ég þurfti að fara um þrönga og krókótta hjáleið sem getur verið talsvert basl á jafn stórum bílum og strætó. Ástæðan var þetta umferðaróhapp sem sjá má á meðfylgjandi myndum sem varð til þess að götunni var lokað um stund. Það vakti athygli mina þegar ég nálgaðist að eitthvað var þarna skrýtið í gangi, því ég gat ekki betur séð en að löggan vappaði tvístígandi um svæðið og mér sýndist þeir sem þarna voru á stjákli klóra sér óvenju mikið í höfðinu. En margt bendir til þass að litlar sem engar líkur hafi verið á að það hafi verið höfuðlúsafaraldur eða einhver því um lík óværa sem herjaði á laganna verði a.m.k. ekki að þessu sinni, heldur miklu fremur hin óvenjulega aðkoma. Það hefðu að öllum líkindum einnig verið mín fyrstu viðbrögð að lyfta hendi og klóra mér í hnakkagrófinni, ef mér hefði ekki legið jafn mikið á og raunin var að fiska myndavélina upp úr vasanum, gera hana klára og ná eins og einu skoti áður en myndefnið var að baki. Ekki munu hafa orðið nein slys á fólki í árekstrinum, hamingunni sé lof. En líklega verður hann að teljast fremur óhefðbundinn, og tel ég mig ekki þurfa nauðsynlega að færa nein sérstök rök fyrir þeirri skoðun minni.